Wojciech Żurawski nowym trenerem KSP

Kamil Węgrzyk: Dzień dobry Panie trenerze. Zanim rozpoczniemy na poważnie, to jak zdrowie i ile dodatkowych kilogramów po świętach ?

Wojciech Żurawski: . Dzień dobry Panie redaktorze. Dziękuję, czuję się dobrze. W trakcie świętowania starałem się zachować umiar, co biorąc pod uwagę walory smakowe przygotowanych potraw wcale nie było łatwe.

KW: Jak doszło do tego, że Wojciech Żurawski poprowadzi zespół seniorów Pogoni Ruda Śląska ? Długo trzeba było namawiać Pana do objęcia tego stanowiska ?

WŻ: Pod koniec ubiegłego roku zmienił się zarząd klubu Pogoń Ruda Śląska i to od przedstawicieli tego gremium otrzymałem propozycję objęcia stanowiska trenera zespołu seniorów. Rozmowy przebiegły sprawnie i szybko ustaliliśmy warunki pracy oraz cele zespołu w przyszłym sezonie.

KW: Czego zabrakło w zeszłym sezonie do awansu z Pana perspektywy jako kibica czy bardzo doświadczonego zawodnika ?

WŻ: Proszę wybaczyć, ale uchylę się od odpowiedzi. To pytanie raczej do zarządzających Klubem w poprzednim sezonie. Nie mam pełnej wiedzy, aby móc merytorycznie przeanalizować wyniki zespołu.

KW: Szykuje się rewolucja kadrowa czy raczej spokojne podejście i trening w stałym gronie, które mogliśmy oglądać w zeszłym sezonie ?

WŻ: Trzon drużyny zostanie zachowany. Planujemy wzmocnienia. Już trenują z nami nowi zawodnicy. Wkrótce mogą pojawić się kolejni.

KW: Nowy prezes, nowy projekt Bajtel Basketball i Pan jako trener. Wychodzi na to, że Pogoń powoli wraca na właściwe tory ?

WŻ: Atutem Pogoni przez wiele lat było sportowe szkolenie dzieci i młodzieży. Zarząd Klubu stawia akcent na odbudowę struktur pozwalających na przywrócenie występów drużyn dziecięcych i młodzieżowych we wszystkich kategoriach wiekowych. Pierwszym etapem szkolenia ma być niedawno powstały projekt Bajtel Basketball, który moim zdaniem jest świetnym pomysłem, pozwalającym zachęcić najmłodszych do uprawiania sportu.

KW: Jak wygląda sytuacja w grupach młodzieżowych ? Dużo młodzieży na treningach ?

WŻ: Trenującej młodzieży jest coraz więcej, co cieszy i dobrze wróży na przyszłość. Zarząd Klubu zapewnia treningi i opiekę wykwalifikowanej kadry trenerskiej. Podczas wakacji i ferii organizowane są obozy sportowe, cieszące się wielkim powodzeniem, podczas których zajęcia sportowe uzupełniane są wycieczkami krajoznawczymi edukacją i rozrywką.

KW: Barwna kariera za Panem, który okres kariery wspomina Pan najlepiej ?

WŻ: Moja przygoda z koszykówką w roli profesjonalnego gracza była wyjątkowo długa. Miałem szczęście, że omijały mnie poważne kontuzje. Najważniejsze jednak było wsparcie w najbliższej rodzinie, szczególnie żonie Basi, która akceptowała moje kolejne wyjazdy i przejmowała ogrom obowiązków, dzięki czemu mogłem uprawiać sport na poziomie wyczynowym prawie 30 lat. Wszystkie miejsca w Polsce, w których grałem wspominam dobrze, a często nawet z sentymentem, za sprawą ludzi, których tam spotkałem i którzy mnie motywowali i wspierali.

Szczególne miejsce zajmuje Pogoń Ruda Śląska i Stal Ostrów Wielkopolski, bo tam grałem najdłużej.

KW: Występ w meczu gwiazd PLK w 2006 roku to jednak spore wyróżnienie. Pamięta Pan jakie emocje towarzyszyły w tym dniu ?

WŻ: Występ w meczu gwiazd był dla mnie niespodziewanym wyróżnieniem i nobilitacją. Pamiętam fantastyczną oprawę w pełnej kibiców Hali Mistrzów we Włocławku, wysoki poziom i sporą intensywność gry, co nie zawsze jest takie oczywiste podczas meczów pokazowych. Zapewne odczuwałem podekscytowanie, gdyż był to mój pierwszy i jedyny występ w takiej imprezie. Pewnie też starałem się zachowywać tak, jakby to była dla mnie całkowicie normalna sytuacja

KW: Jak blisko był Pan występu w narodowych barwach ? Padła w ogóle kiedyś taka propozycja czy zainteresowanie ze strony selekcjonera ?

WŻ: Reprezentowałem Polskę na arenie międzynarodowej w rozgrywkach kadetów i juniorów. Niestety nie dane mi było rozegranie meczu w pierwszej reprezentacji kraju. Kiedyś prowadziłem rozmowy z selekcjonerem reprezentacji na ten temat, niestety powołania nie otrzymałem, a szkoda bo byłby to dla mnie powód do dumy.

KW: Z racji Pana pozycji na parkiecie rzadko oglądaliśmy „trójki”. Trenował Pan ten element, czy to zdecydowanie nie to czy po prostu skupił się Pan na czymś innym podczas meczów ?

WŻ: Koszykówka ewoluuje i obecnie oczywistym jest to, że wszyscy zawodnicy, również występujący na pozycji nr 5, oddają rzuty z dystansu. Jeszcze do niedawna było to rzadkością, a ode mnie trenerzy wymagali przede wszystkim walki w bezpośredniej odległości od obręczy, co nie ukrywam sprawiało mi największą frajdę i tam czułem się na boisku najlepiej.

KW: Występował Pan w Pogoni w latach świetności, ja w tym czasie dopiero przyszedłem na świat. Jak bardzo zmieniła się koszykówka na przestrzeni prawie 30 lat ?

WŻ: Obecnie koszykówka stała się jeszcze szybszą i dynamiczną dyscypliną sportu. Zmiana przepisów gry np. skrócenie czasu na rozegranie akcji, brak obowiązku przekazywania piłki sędziemu jak w hiszpańskiej ACB, atletyzm, sprawność i wszechstronność graczy występujących na pozycjach do tej pory zajmowanych przez nieco wolniejszych i cięższych podkoszowych powoduje, że jest prowadzona na wysokiej intensywności. Wszechobecna analiza gry zespołów i indywidualnych umiejętności i stylu graczy pozwala na osiągnięcie mistrzostwa taktycznego i nieraz przypomina rozgrywanie partii szachów przez wielkich strategów. Obecnie zawodnicy są dużo bardziej świadomi tego, że aby osiągnąć sukces muszą zadbać o racjonalny trening również w okresie między sezonami, optymalną dietę, regenerację, sen. Korzystają z nowości technologicznych zarówno w trakcie treningów jak i podczas regeneracji swoich organizmów.

KW: Śledzi Pan NBA ? Jakiej ekipie Pan kibicuje ? Jeremy Sochan to materiał na wielkiego koszykarza ?

WŻ: Oglądam mecze NBA. Nie kibicuję konkretnemu zespołowi, raczej poszczególnym zawodnikom, których podziwiam, którzy mi imponują i choć sporo już widziałem na koszykarskich boiskach wciąż są w stanie mnie zaskoczyć. Jeremy Sochan ma za sobą pierwszy, bardzo udany indywidualnie sezon w najlepszej lidze świata. Zdobył zaufanie trenera Gregga Popovicha, ma dopiero niespełna 20 lat i przed sobą wspaniałe perspektywy i możliwości rozwoju. Już to, co osiągnął w tak młodym wieku można postrzegać jako ogromny sukces.

KW: Na sam koniec chciałem jeszcze zapytać o reprezentację Polski. Czwarte miejsce na ostatnim Eurobaskecie to przypadek, dyspozycja dnia czy jednak efekt lat pracy ? W końcu w 2025 roku Polska będzie jednym z współgospodarzy Euro Basketu.

WŻ: Moim zdaniem czwarte miejsce Reprezentacji Polski na Eurobaskecie 2022 nie było przypadkowe. Zwycięstwo w ćwierćfinale ze Słowenią, obrońcą tytułu, z gwiazdami światowego formatu w składzie, poparte było bardzo dobrym przygotowaniem zespołu pod względem fizycznym, taktycznym, a przede wszystkim mentalnym. Oglądam mecze reprezentantów Polski w swoich klubach. W kontekście perspektywy organizacji Mistrzostw Europy przez Polskę cieszy coraz lepsza dyspozycja młodych reprezentantów: Jeremiego Sochana w San Antonio Spurs i Aleksandra Balcerowskiego w CB Gran Canaria. To oni mogą decydować o sile naszej reprezentacji podczas tych mistrzostw.